Niccolo Paganini

Urodził się 27 października 1782 roku w Genui, zmarł 27 maja 1840 roku w Nicei.

Niewiele brakowało, a świat nie poznałby talentu Paganiniego, ponieważ w wieku dziecięcym zapadł w letarg i nieomal byłby pochowany żywcem.

Był wirtuozem skrzypiec znanym i cenionym zarówno w swojej ojczyźnie, jak i w wielu innych państwach europejskich. W 1829 roku występował również w Poznaniu i Warszawie.

Wywierał olbrzymie wrażenie na odbiorcach zarówno swoim talentem jak i wyglądem. Mówi się, że był chory na zespół Marfana, który miał odpowiadać za jego pajęcze palce.

Technika gry Paganiniego pozostaje do dziś zagadką. Stosował niespotykane dotąd skale dźwięków, akordy, kombinacje gry smyczkiem. Historycy podejrzewają, iż ma to związek z jego specyficzną budową dłoni, inni natomiast posądzają go o kontakty z diabłem.  

Najsłynniejsze kompozycje Paganiniego:

• Taniec czarownic 
• Moto perpetuo
• 24 kaprysy (Caprice for solo violin in A minor)
• Sonata C-dur
• Cantabile D-dur
• Sonata A-dur