Sztuka romantyzmu: Francesco Goya

Urodził się w niewielkiej wsi Fuendetodos, w prowincji Aragonia.
Pierwszych zasad rysunki i techniki malarskiej nauczył się od dekoratora kościołów don José Luzan y Martineza
wykształcony na malarza klasycystycznego był jednocześnie kontynuatorem tradycji weneckiej i barokowej
W 1763 roku Goya wyjechał do Madrytu, a w 1770 roku do Włoch
W kwietniu 1771, wziął udział w konkursie ogłoszonym przez Akademię Sztuk Pięknych w Parmie. Jego praca zatytułowana Hannibal odkrywający ziemie Italii ze szczytów Alp zajęła drugie miejsce.
Namalował fresk na chórze w kościele Nuestra Señora del Pilar w Saragossie.
W 1773 roku Goya ożenił się z Josefą Bayeu. Mieli pięcioro dzieci, z których przeżyło tylko jedno: syn Javier.
W 1780 roku Goya został jednogłośnie przyjęty jako członek Akademii San Fernando
W 1783 roku Goya wyjechał do Arenas de San Pedro, gdzie na zlecenie don Ludwika portretował jego rodzinę. Wkrótce sam król Karol III zechciał mieć swój portret pędzla malarza. Uznanie członków królewskiej rodziny stało się początkiem zawrotnej kariery Goi. Wszyscy chcieli mieć portret malowany przez malarza rodziny królewskiej.
W 1786 roku Goya oficjalnie został mianowany malarzem królewskim, a w 1789 roku już przez Karola IV - pierwszym malarzem nadwornym. Na zlecenie króla Goya malował projekty gobelinów. Szybko stał się zamożnym i uznanym malarzem.
W 1792 roku artysta zachorował, przez prawie rok walczył ze śmiercią, paraliżem i ślepotą - doszedł do zdrowia tylko częściowo - pozostał głuchy, lecz głuchota wyostrzyła jeszcze bardziej jego wrażliwość wzrokową
W 1795 roku, po śmierci swojego szwagra Bayeu, Goya został dyrektorem Akademii San Fernando, do której tak trudno było mu się dostać
W roku 1797 powrócił do Madrytu i stworzył serię 80 rycin Kaprysy (m. in. rycina „Gdy rozum śpi, budzą się demony”) wydanych w 1799 roku.
W roku 1798 Karol IV zlecił Goi wykonanie fresków w nowym kościele w San Antonio de la Florida niedaleko Madrytu. Freski te to największe osiągnięcie Goi w zakresie malarstwa sakralnego
W czasie wojen napoleońskich Goya stworzył swój najbardziej dramatyczny cykl rycin Okropności wojny
w roku 1819, Goya opuścił Madryt i nabył Quinta del Sordo. Tam zamieszkał wraz z ostatnią kobietą swojego życia, młodą Leokadią Zorillą (Weiss), oraz ich córką Marią del Rosario. Pod koniec 1819 roku Goya przeżył nawrót choroby, ale tym razem wyszedł z niej obronną ręką.
W 1824 roku 78-letni Goya opuścił Quinta del Sordo i Hiszpanię i zamieszkał w Bordeaux, wraz z 36-letnią wówczas Leokadią oraz 10-letnią Marią del Rosario.
Zmarł 15 kwietnia 1828