Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 na terenie dzisiejszej Białorusi, niedaleko Mińska, w majątku Ubiel.. Był polskim kompozytorem, dyrygentem, pedagogiem i organistą. Autor wielu pieśni, operetek, baletów i oper. Tworzył muzykę o charakterze narodowym, wplatając w swoje utwory elementy ludowe.
Zdolności muzyczne u Stanisława przejawiały się już w we wczesnym dzieciństwie, dlatego postanowiono go kształcić w tym kierunku. Pierwszych lekcji udzielała mu matka (1827 - 1830), a gdy Moniuszko miał już osiem lat, rozpoczął naukę muzyki u Augusta Freyera.
W 1830 przeniósł się z rodziną do Mińska. W 1837 wyjechał do Berlina by kształcić się muzycznie u Carla Friedricha Rungenhagena. Po ukończeniu studiów w 1840 przeniósł się do Wilna.
W 1858 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie objął stanowisko dyrygenta opery. W 1864 roku został wykładowcą w Instytucie Muzycznym w Warszawie.
Stanisław Moniuszko zmarł na atak serca 4 czerwca 1872 roku w wieku 53 lat w Warszawie. Pogrzeb wybitnego kompozytora stał się okazją do zamanifestowania patriotycznych postaw społeczeństwa. Ciało mistrza złożono na cmentarzu powązkowskim w Warszawie.
Najważniejsze dzieła:
- opery (Halka, Straszny dwór)
- balety (Monte Christo, Na kwaterunku)
- operetki (Loteria, Beata)
- kantaty (Widma, Sonety krymskie)
- pieśni (Prząśniczka, Krakowiaczek, Pieśń wieczorna)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz