Muzyka

Muzyka romantyzmu narodziła się w Niemczech. Jako pierwszego jej reprezentanta możemy uznać Ludvika von Beethovena, który, mimo iż zaliczany do epoki klasycyzmu, w swych utworach zerwał z klasycznymi kanonami. Zasłynął on m.in. z dziewięciu symfonii, w których dał upust swoim uczuciom i emocjom.




Cechy muzyki romantycznej:

• przekazywanie doznań emocjonalnych wyrażające się w przełamywaniu klasycznych wzorców oraz konwencji formalnych
• Tematyka baśniowa, fantastyczna, ludowa, narodowa
• Wprowadzenie treści patriotycznych do oper i pieśni
•  Pieśń- najpopularniejszy gatunek muzyki romantycznej
•  Powiększenie obsady orkiestry
• Programowość w muzyce (utwór ma treść pozamuzyczną)
• Synteza sztuk

„Jestem przekonany, że muzyka najwyższą jest mową ludzkości, łączącą nas z zaświeciem duchów, wyrażającą wszystkie uczucia, na które słów nie mamy, na które przyczyn wynaleźć nie możem. Muzyka jest to wyjęcie z siebie tego, co najwięcej boskiego mamy, i postawienie przed sobą.”                                                                                                                           

                                                                                                                                        Zygmunt Krasicki 

"Sztuka dla sztuki" 

muzyka przestała być pisana na zamówienie - kompozytor pisał wtedy, kiedy miał natchnienie i chciał coś danym utworem przekazać

"Sztuka totalna" 

oznacza to, że na odbiorcę działało jednocześnie wiele środków wyrazu: muzyka, słowo, barwa, by w jak najbogatszy sposób wyrazić uczucia i poruszyć człowieka


Szkoły narodowe
Polegały na sięganiu poszczególnych kompozytorów do folkloru własnego państwa.

§  niemiecka (Carl Maria von Weber i Richard Wagner)
§  czeska (Bedřich Smetana i Antonín Dvořák)
§  polska (Stanisław Moniuszko, Fryderyk Chopin i Zygmunt Noskowski)
§  rosyjska (Potężna gromadka, a w jej ramach przede wszystkim: Modest Musorgski, Aleksander Borodin i Nikołaj Rimski-Korsakow)
§  hiszpańska (Isaac Albéniz, Enrique Granados)
§  francuska (César Franck)
§  w Skandynawii: norweska (Edvard Grieg) i fińska (Jean Sibelius)